ژانر فانتزی همانگونه که از نامش برمی‌آید؛ داستانک‌ها و شخصیت‌هایی را روایت می‌کند که عمدتا با زندگی واقعی تفاوت دارند. در این گونه‌ی پرطرفدار سینمایی؛ خیال‌پردازی حرف اصلی است.
دنیاها در این گونه آثار؛ خیالی تصویر می‌شوند و استفاده از مواردی همچون وقایع ماورا طبیعی؛ سحر و جادو؛ حس ششم و سفر در مکان و زمان از جمله فرایندهای پیشبرنده‌ی داستان به شمار می‌روند. موجودات هیولایی و خیالی نیز بسیار در این ژانر استفاده می‌شوند و از این منظر ژانر فانتزی شدیدا با ژانرهای علمی-تخیلی و ترسناک مرتبط است.
زمینه ظهور و بروز فیلم فانتزی در سینمای جهان از دهه ۲۰ شروع شده‌است. در این بینسینمای آمریکا با علاقه بیشتری ژانر فانتزی را دنبال کرد و حدودا از سال ۱۹۳۰ با ساخت سری فیلم‌های معروف تارزان با حضور جانی ویسمولر؛ دیگر گونه‌ی فانتزی یک ژانر شناخته‌شده و محبوب به حساب می‌آمد.
از حدود سالهای ۱۹۵۰ به این طرف سینمای فانتزی و ترسناک و تخیلی بسیار به هم نزدیک شدند. ساخت آثاری مانند “مهر هفتم” به کارگردانی اینگمار برگمان محصول ۱۹۵۷، و “آلیس در سرزمین‌عجایب” محصول کمپانی دیزنی از آثار شاخص این دوره هستند.
از دهه ۷۰ تا ۹۰ کم کم حضور استودیوهای پیشرفته تر در سینما آغاز شده بود. این استودیوها به کمک وسایل رایانه‌ای در سطح آن روزگار؛ توانستند قدرت خیال نویسندگان و کارگردانان این ژانر را بیشتر برآورده کنند. به نحویکه ساخته‌های شاخص سینمای فانتزی در دهه ۹۰ مانند “ادوارد دست قیچی” ساخته “تیم برتون” و با حضور جانی دپ محصول ۱۹۹۴ و یا “مسیر سبز” به کارگردانی فرانک دارابونت محصول ۱۹۹۹ با حضور تام هنکس؛ واقعا جان تازه‌ای به این ژانر دادند.
در هزاره‌سوم اما ژانر فانتزی با شکوفایی هرچه بیشتر استودیوهای دیجیتال و رایانه‌ای به لحاظ تکنولوژی سر به آسمان سائید. مجموعه فیلم‌های “ماتریکس”؛ “تریلوژی ارباب حلقه‌ها” و هشتگانه “هری پاتر” بخشی از آثاری هستند که به مدد این تکنولوژی‌های روز؛ ساخته‌شده و بسیار هم با استقبال روبرو شدند.
دیدگاهتان را بنویسید